Kochani,
W związku z tym, że dociera do nas coraz więcej sygnałów co do nieprawidłowości w realizacji ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (tym razem najwięcej problemów zgłaszają specjaliści) i niezrozumienia przez pracowników i dyrektorów placówek zasad realizacji ustawy – niniejszym informujemy co następuje:
Ustawa – przypisując dany współczynnik pracy – dzieli pracowników na „Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku” (!!!)
Teraz UWAGA! To nie pracodawca określa wymagane kwalifikacje na zajmowanym stanowisku – to przepisy prawa regulują, jakie są wymagane kwalifikacje na dane stanowisko i są to:
rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami, wydanego na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (art 50. ust. 5);
rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinno odpowiadać medyczne laboratorium diagnostyczne, wydane na podstawie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej (art. 17 ust. 3) (dotyczy ono wszystkich laboratoriów, zarówno państwowych, jak i prywatnych)

Oba rozporządzenia co do zasady są tożsame w zakresie kwalifikacji wymaganych na stanowiskach przewidzianych dla diagnostów:
starszy asystent diagnostyki laboratoryjnej (poz. 56 lub poz. 1 odpowiednich rozporządzeń: „wymagane kwalifikacje”: tytuł zawodowy diagnosty laboratoryjnego oraz (!!!) tytuł specjalisty lub specjalizacja II stopnia w dziedzinie właściwej dla diagnostów laboratoryjnych);
asystent diagnostyki laboratoryjnej (poz. 57 lub poz. 2 odpowiednich rozporządzeń: „wymagane kwalifikacje”: tytuł zawodowy diagnosty laboratoryjnego oraz co najmniej specjalizacja I stopnia w dziedzinie właściwej dla diagnostów laboratoryjnych);
młodszy asystent diagnostyki laboratoryjnej (poz. 58 lub poz. 3 odpowiednich rozporządzeń: „wymagane kwalifikacje”: tytuł zawodowy diagnosty laboratoryjnego)

Decyzją pracodawcy jest jedynie zatrudnienie/awansowanie diagnosty na dane stanowisko, na podstawie aktualnych potrzeb pracodawcy i posiadanych przez nas kwalifikacji. Oczywiście, że każdy może co do zasady zatrudnić się na stanowisku poniżej swoich kwalifikacji – na tym polega wolność zawierania umów.
Pracodawca może przy zatrudnieniu/awansie nie uznać naszej specjalizacji (jeśli np. jest niezgodna z profilem MLD), ale jest to kwestia decyzji już w momencie zatrudnienia lub awansu. Jeśli ktoś JUŻ pracuje i JUŻ został zatrudniony/awansowany na starszego asystenta diagnostyki laboratoryjnej na podstawie swojej specjalizacji, to znaczy że ta konkretna specjalizacja BYŁA kwalifikacją wymaganą przez pracodawcę, skoro na jej podstawie zatrudnił nas na tym stanowisku.
W sytuacji, gdy zawarliśmy umowę o pracę i w umowie mamy, że pracujemy na stanowisku:- starszego asystenta diagnostyki laboratoryjnej lub- asystenta diagnostyki laboratoryjnej;pracodawca nie ma możliwości prawnej „nie uznać” nam współczynnika 1,29 przypisanego do tych stanowisk.
Wymagana kwalifikacja, jaką jest specjalizacja, w przypadku zajmowania stanowiska starszego asystenta diagnostyki laboratoryjnej lub asystenta diagnostyki laboratoryjnej, NIE MA NIC WSPÓLNEGO z faktem czy stanowisko to jest przy okazji funkcyjne czy nie (czyli nie ma znaczenia czy jesteśmy kierownikiem/zastępcą kierownika). Współczynnik 1,29 należy się zatem na tych stanowiskach niezależnie od tego czy to stanowisko funkcyjne.
Kwalifikacja wymaga na zajmowanym stanowisku nie ma również nic w wspólnego z zakresem obowiązków – zakres obowiązków określa przełożony, a kwalifikacje wymagane na stanowisku – ustawodawca!
Jeśli pracodawca nie chce wam „uznać” współczynnika pracy dla specjalisty, bo zmienił zdanie i od lipca twierdzi, że wasza specjalizacja jest mu niepotrzebna, musiałby was zdegradować (!!!) na stanowisko młodszego asystenta diagnostyki laboratoryjnej – ale tego nie da się zrobić tzw. „aneksem”. Tego typu zmiana wymaga wypowiedzenia zmieniającego, które wymaga UZASADNIENIA. W dniu, w którym dostaniemy wypowiedzenie zmieniające możemy się zgodzić na degradację lub nie podpisać wypowiedzenia. Jeśli nie podpiszemy, od momentu wręczenia wypowiedzenia zmieniającego biegnie nam termin wypowiedzenia (jeśli mamy umowę na czas nieokreślony, są to 3 miesiące), zatem za cały lipiec oraz kolejne 3 miesiące wypowiedzenia i tak należy nam się minimalna pensja ze współczynnikiem 1,29.
W tym czasie szukamy pracy (warto zauważyć, że gorzej niż to co nam zaproponował obecny pracodawca degradując nas na młodszego asystenta diagnostyki laboratoryjnej już nie będzie!), zgłaszamy skargę do sądu pracy i mamy dużą szansę na wygraną (przywrócenie do pracy lub rekompensata, zapłata za pracę + odsetki + koszty procesu). Jeśli jednak sami zgodzimy się na warunki wypowiedzenia zmieniającego, nie mamy już ŻADNEGO ruchu – uznajemy degradację zawodową i już nikt i nic nam nie pomoże!